Van Start2Run naar Marathon

Wat ik nooit voor mogelijk hield is me toch gelukt; een marathon lopen. Helemaal niet zo evident als je weet dat ik 3 jaar geleden (op mijn 52ste!) begon met lopen voor amper 5 kilometer. Zelfs dat zag ik als een enorme opgave. Ik had al in jaren niet gesport en hardlopen had ik al helemaal niet in de benen. En toch…

nancy verbrugghe marathonIn 2015 was ik apetrots dat ik na pakweg 3 maanden in staat was 5 kilometer aan één stuk te lopen. Na een jaartje dit op peil te houden, kwam de uitdaging om de 10 Miles van Antwerpen te lopen. En dat lukte ook. Toen ik dan het jaar daarop voor de 2de keer die 16 kilometer in Antwerpen had gelopen, kwam het idee om een halve marathon te gaan lopen. Van 16 km naar 21 km is niet zo’n grote sprong. Toch?

En ook dat lukte (De Mooiste Halve in Berlare). En dan begon het te kriebelen. Zou een marathon mogelijk zijn. Wél een verdubbeling van afstand. En als trage loper, wist ik ook dat ik lang zou moeten lopen.

Spelbreker was ook nog de valpartij met zware enkelverstuiking in november waardoor ik 3 maanden out was. Mijn training kon ik dan ook maar starten in februari. Doel was de marathon van Brugge in oktober, dus een hele zomer om te trainen.

Op basis van een lactaattest bij Bart Raes, stelde Bart Vdv (een andere Bart dus) een persoonlijk trainingsschema voor me op. Ook rekening houdend met mijn vakanties in het buitenland. Er zijn uiteraard heel wat schema’s online te vinden, maar afgestemd op je eigen fysiek, mogelijkheden en timings is uiteraard altijd beter.

Bijkomende spelbreker werd ook de lange hete zomer. Trainingen overslaan is geen optie, dus ettelijke keren de wekker op 5u30 ‘s ochtends om voor het werk de training af te werken. Ik moet daarbij dan ook niet vertellen dat het vaak vroeg gaan slapen was. Anders breng je daar ook niks van terecht. Op heel wat feestjes tijdig vertrekken, altijd zorgen voor voldoende nachtrust. Op mijn voeding ben ik niet speciaal gaan letten, over het algemeen eet ik wel gezond.

Falen mag, opgeven niet

nancy verbrugghe marathonEn dan was daar D-day, The Great Bruges Marathon. Eén brok zenuwen. Mijn dochter die het weekend mee was afgezakt naar Brugge zorgde voor mentale support. Mijn coach Bart ging zelf ook de marathon lopen (hij finishte op 3u11), maar zorgde ook nog voor de nodige schouderklopjes aan de start.

Uitlopen was opdracht één, maar voor mezelf had ik een bijkomend doel, aankomen binnen de 5 uur. Voor velen een belachelijk trage loop, voor mij al een hele opgave.

Pacer Mark, een topkerel, begeleidde een kleine leuke groep. In de groep waren we met 3 vrouwen die elk voor de eerste keer een marathon gingen lopen.

Het tempo ging vlot voor mij tot op ongeveer 33 kilometer. Nee, niet de man met de hamer, wél stevige krampen in beide kuiten. Tot zelfs op bepaalde momenten totaal geen gevoel meer in rechtervoet. Paniek! Want ik zag mezelf al verplicht worden om te stoppen. Toen mijn supporters per toeval met hun wagen naast me reden (toen nog 9km te gaan), had ik eerder zin om in te stappen dan om verder te lopen. Maar goed, toch verder gelopen, afwisselend af en toe stappen tot pijn weer even doenbaar was. Toen ik ongeveer op 4 km van aankomst zat, had ik nog maar één mantra dat ik continu tegen mezelf herhaalde: “niet stoppen, er staan teveel mensen op mij te wachten aan de finish”.

En dan zie je plots in de verte de aankomst. Een geweldige opluchting. En de pacer die ik eerder moest lossen stond me op te wachten zo’n 50 meter voor aankomst. Ook hij was superblij dat ik toch had volgehouden. Samen liepen we hand in hand verder.

Een kleine teleurstelling qua tijd (dus zag het beetje als falen), maar ik heb het toch maar uitgelopen.

Maar ook mijn supporters waren enorm opgelucht. Aan hen alvast een dikke merci; Sophie, Karuna, Sandra, Jan, Ilse en Kris. Maar vooral een superdikke merci aan mijn coach Bart. Het is vooral dankzij hem dat dit gelukt is.

En de volgende marathon?

marathon nancy verbrugghe

Dit was de eerste dag en de daaropvolgende dagen de meest gestelde vraag. Wanneer de volgende? Ik heb geen idee. Een marathon lopen is één ding, de voorbereiding en training vooraf is niet te onderschatten. Het is best wel zwaar als beginner, maar bovenal ook zeer tijdsintensief. Het is niet even een uurtje fitness of dansje doen. Het zijn minimum 3 looptrainingen per week die echt wel tijd benemen. De duurloop beneemt al snel 3 tot 4 uur van je zaterdag of zondag. Stevig uitgaan kan je ook al vergeten. Alcohol zijn de laatste weken ook uit den boze. Op je vakanties ook loopschoenen meenemen. Je planning van je vrije tijd is er mee op afgestemd. En je lief niet vergeten, ook die moet verplicht mee in het verhaal.  Enzovoort… De opoffering om een marathon te lopen is niet alleen de dag zelf. Maar begint reeds maanden vooraf. Al moet ik toegeven dat het kriebelt… We zullen nog wel zien.

 

9 Comments

  1. Knap gedaan hoor..Ik train nu ook voor men eerste op 7 april 2019…en startte net als jij ooit met Evy start to run..in 2010 denk ik
    Zelfs toen ik een paar jaar geleden kanker
    kreeg ben ik steeds blijven lopen…
    En nu na al een keer een halve gelopen te hebben ..de volledige…net als jij hoop ik op 5 uur…maar vooral uit lopen en genieten..
    Ik put positieve kracht uit jou verhaal
    Gr Erika

  2. Ook ik liep mijn eerste in brugge. Heel herkenbaar allemaal, dat laatste stukje. Het trainen tot daar aan toe, daar heb je zelf voor gekozen. Maar je loopt dat niet alleen. Je partner moet mee willen, Kinderen die te klein zijn om alleen thuis te blijven, blessureleed, vroeg gaan slapen, … het moet er allemaal bij geteld worden. Ik vond het dus ook een enorme tijdsinvestering, niet alleen van mezelf maar ook van de rest van het gezin, die er dan niet voor gekozen hebben. Toch super top gedaan. Een onvergetelijke prestatie

  3. Hallo Nancy,
    5 jaar geleden ben ik ook begonnen met start to run. Zo heb ik ook stilletjes opgebouwd naar de 10miles
    ( al een paar keer gelopen) Dan ook gedacht om een halve marathon te lopen, heb ik ondertussen ook al 2x gedaan , de eerste in Mallorca en de 2de in Eindhoven. Ondertussen operatie gehad aan de rug. Dan
    wilde ik een nieuwe uitdaging aan gaan namelijk de marathon. Alles besproken met mijn trainer omdat ik
    ook een trage loopster ben. Zo gezegd zo gedaan eind april heb ik in Dusseldorf mijn eerste marathon gelopen en toen ik aankwam was het een kippevel moment , ik was zo trots. Mijn uitdaging was om op mijn 60ste mijn eerste marathon te lopen en dat heb ik volbracht want één week voor de marathon was ik jarig.Ik heb mij nu ondertussen ingeschreven voor mijn 2de marathon in april 2019 in Rotterdam.
    Groetjes Katrien

  4. Wauw! Dit is nu eens een super motiverend verhaal. Al helemaal omdat ik als trage loper nu eindelijk ook in dat marathonverhaal gestapt ben. Ik ben benieuwd naar het vervolg, of er bij jou nog eentje komt of niet! In ieder geval: chapeau!!!

  5. Hey Nancy,
    Wat een mooie prestatie. Ik las in je blog, dat je een beetje voelt als gefaald omdat je niet de gewenste tijd hebt gelopen. Wel je hebt niet gefaald, want je bent door gegaan waar anderen misschien zouden stoppen. Alleen al het feit dat je getraind hebt en aan de start stond, ben je al een winnaar. Iedereen roept dit en wil je daarmee moed inspreken. Alleen in Brugge heb ik ook mijn eerste gelopen en weet wat het vraagt om dit te doen. Voor je volgende marathon vraag je voor de laatste 10 à12 km iemand om mee te fietsen als het mogelijk is. Mijn zoon heeft de laatste 12km meegefietst voor drank, voeding en morele ondersteuning.
    Persoonlijk denk ik dat een aangepast persoonlijk plan de basis is voor een goede voorbereiding. Heb dit ook met een coach gedaan. Paar dagen voor de start nog een telefoontje gekregen van hem. Doelstelling en aanpak besproken. En hij kwam ook lopen. Het geeft vleugels en zeker als je nadien hoort: ‘Ik heb toch gezegd dat het zou gaan”
    De volgende ligt al op de planning.
    Groeten,
    Thierry

  6. Beste Nancy, een dikke proficiat met je prestatie! Uitlopen en genieten is de boodschap bij je eerste marathon. Dat was het ook bij mij, zelf liep ik ook mijn 1ste marathon in Brugge. Als Bruggeling zorgde ik voor een hele meute supporters die me nr de aankomst hebben geschreeuwd! Blij dat ik die had, en km voor km genoten van ‘t parcours, de babbels onderweg en de sfeer! Ik liep mee met de pacers van 4u45, waaronder een lieve collega van me. Samen liepen we voordien de 2 langste trainingen, 32 en 36km. Enthousiast ben ik zeker voor een 2de, kwam aan in 4u42’, maar met 3 kleine kids van 7,11 en 13 woog dit allemaal toch zwaar door op het gezinsleven. Dat lees ik hier nog ergens boven! Ik ben mijn man heel dankbaar om het huishouden draaiende te houden tijdens mijn vele loop uren. De laatste lange trainingen besloot ik dan ook verlof te nemen om zo het gezin er niet mee te belasten! Ondanks alles was het het zeker waard en geniet ik nu nog steeds na. Maar opnieuw deze inspanningen doen, zal toch zeker niet evident zijn. En toch, we hebben het gedaan, wij vrouwen met een gezin, en wat een zalig gevoel achteraf!!! Yes, we can, nogmaals proficiat en veeel succes met je verdere loopplannen!!!!

  7. Ik ben onder de indruk van je prestatie, zelf loop ik al een paar jaartje, maar bijna altijd zonder een echt doel. Vorig jaar serieus getraind voor Dwars door Brugge (15km) en dan voor 2018 eens wat doelen gesteld : De allereerste keer 10 mijl gelopen (Antwerpen) en dan doorgetraind om de 20km van Brussel te kunnen lopen. Ook ik ben een zeer trage loper, ik leg mezelf dus geen tijd op….aankomen is mijn doel. Wie weet ….ooit eens een marathon…ofwel maximum een halve marathon…Ik zie nog wel…zolang ik er maar van kan genieten!

  8. Knappe prestatie! En zeker als je eigenlijk nog maar net bent begonnen met hardlopen! Ik lie mijn eerste marathon in 2004, deze was in New York. Ik liep toen al 8 jaar hard. Ik had wel een aantal halve marathons gelopen. En de langere afstanden lagen mij wel toen ik besloot om een marathon te gaan lopen. Ik ben op mijn 24e begonnen met een beetje hardlopen gewoon om conditie op te bouwen. En vanaf mijn 25e ben ik dan serieuzer gaan trainen om mee te kunnen doen met hardloop evenementen. Nu ben ik inmiddels 47 jaar en ik loop nog steeds graag langere afstanden. Inmiddels heb ik 23 hele marathons uitgelopen. En heel veel halve marathons. Maar daar ben ik de tel bij kwijtgeraakt. Nu hoo ik mijn eerste echte Ultra run van 50 km te gaan lopen op 9 maart van dit jaar. Ik hoop dat jij ook nog lang plezier mag blijven houden in het hardlopen! Succes. Groetjes van Carina

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.