Las Vegas, zo’n bestemming waarvan ik dacht: ‘verdorie, wil ik toch eens met mijn eigen ogen zien‘. Want je kent het uit films en series en dan vraag je je wel eens af ‘is dat daar nu echt zo maf?‘. Wel, ja, het is daar zo maf. En vooral ook warm 🙂 . Oké, ik geef toe, in juli naar een stad in de Nevada woestijn gaan is niet zo verstandig, maar het was gekoppeld aan een business trip. Anders had ik ook wel een ander tijdstip in het jaar gekozen.

Omdat ik Vegas ook combineerde met een daguitstap naar de Grand Canyon en een weekje Seattle (die laatste dus voor de job), wilde zoonlief wel mee. Dus wij met ons twee naar Sin City.

Wanneer je landt in Vegas en je stapt uit het vliegtuig wordt je al meteen welkom geheten door de eerste gokmachines. Ja, die staan gewoon aan de gates.

We logeerden in het Park MGM hotel op de strip zelf, gelukkig hoog genoeg zodat we geen lawaai hoorden van de omgeving. En heel het gelijkvloers was uiteraard een casino. De roulette of black jack tafels waar mensen speelden mocht ik trouwens niet fotograferen.

Het is ook het ene casino/hotel na het anders. De enorm grote shopping malls staan ook vol met gokmachines. En ze draaien allemaal 24u/24u. We zagen mensen aan machines als in trance zitten, waarschijnlijk heel hun fortuin er door te jagen.

Zelf heb ik geen gokje gewaagd. Enigzins toch wat principieel, maar vooral ook om me niet te laten verleiden. Zodra je beetje wint heb je mogelijk snel de neiging om verder te spelen, én te verliezen. En dan wil je proberen om dat verlies terug goed te maken …

Maar het is en blijft indrukwekkend. Omdat we er niet zolang bleven (2 dagen met uitstap naar de Grand Canyon) hebben we niet heel Vegas gezien. Zo hebben we de highlights op de strip wel gedaan, maar zijn we niet tot het oude stadsgedeelte geraakt.

Een typische Vegas show zijn we ook niet gaan kijken, boek je best ook vooraf, maar reken dan op heel wat dollars. Ik zag trouwens dat een van mijn tieneridolen samen met zijn zus een show heeft lopen in Vegas. Hier kent niemand hen nog.

Wat je zeker ‘s avonds moet doen op de strip is gaan kijken naar de fonteinen voor het Bellagio Hotel. Op elk kwartier wordt er muziek afgespeeld en krijg je een fonteinenshow te zien. Tegelijkertijd lopen er ook heel wat verklede wacko’s rond, die hopen dat je een selfie met hen wil en dan een paar dollar vragen.

Op de strip zie je de gekste architectuur, maar ook copieën van het Vrijheidsbeeld en van de Eifeltoren. Soms waan je jezelf in een pretpark. Vaak zijn hotels verbonden door shopping centers zodat je in de airco van het ene naar het andere kan. Uiteraard zijn we tot aan het begin van de strip gewandeld tot aan het lichtbord “Welcome to Fabulous Vegas”.

Op de dag van onze wandeling over de strip was het WK bezig en toen we terugkeerden van het lichtbord hebben we de laatse 20 minuten van “België – Japan” in het Mandala Bay hotel gekeken. In het midden van dat hotel staat trouwens een indrukwekkend standbeeld van Michael Jackson.

Ik ben blij dat ik geweest ben en het allemaal eens heb kunnen zien, maar 1x is wel genoeg. Uiteindelijk was de Grand Canyon de hoofdreden om die stad te bezoeken. Er zijn trouwens nog maffe steden in de wereld, Dubai bijvoorbeeld, maar zal ik ook alleen maar bezoeken als ik het met écht iets interessant kan combineren. Tips zijn welkom.