Al sinds ik in mijn tienerjaren het liedje “San Francisco” van Scott McEnzie leerde kennen stond deze stad op mijn ‘to-visit’ lijstje. Het heeft dan wel geduurd tot mijn 53ste eer het er dan echt van kwam. Maar meer dan het wachten waard, wat een leuke stad.

Zoals ik wel meer doe had ik ook hier logies geboekt via AirBnb, ditmaal logeerde ik in een studio dat deel uitmaakte van een eengezinswoning. Toegang was via de garage, maar ik had eigen badkamer, leefruimte en slaapkamer. Gastvrouw was een alleenstaande mama die ook zorgde voor een warm welkom. En bij mijn vertrek kreeg ik nog een pak koekjes mee.

Logies was wel volledig buiten het centrum (rustiger en betaalbaar), maar dus wel telkens het openbaar vervoer nodig om naar het centrum van de stad te rijden. Gelukkig is dit prima geregeld in SFO.

Uitdaging is wel de bushaltes herkennen. Waar dat wij bushokjes met toch duidelijk palen met signalisatie hebben en/of bushokjes, moet je daar kijken of er per toeval een electriciteitspaal een merking heeft, of je kijkt naar de grond. Daar wordt ook aangeduid dat er een halte is. Niet altijd even zichtbaar, kenmerkend wel; altijd op een hoek van een straat.

Ik gebruikte steeds Google Maps voor gegevens over het openbaar vervoer, deze was helemaal up to date met uren én locaties. Ook tijdens de rit gebruikte ik Google Maps zodat ik vlot wist wanneer ik moest afstappen. Zorg dus voor een lokale SIM kaart, kostprijs in de VS is beperkt.

Tickets vooraf te kopen

Stippel vooraf uit wat je wil zien/bezoeken en koop zoveel mogelijk vooraf. Zelf had ik ook een Citypass gekocht waarmee ik enkele musea kon bezoeken én een pasje had om het openbaar vervoer onbeperkt kon gebruiken, zowel bus en de street cars. Dit pasje geldt wel niet voor de klassieke cable trams.

Vooral al het overige heb ik alles geboekt via GetYourGuide. Dit platform heb ik al voor andere city trips in de VS gebruikt. Aanrader.

Hieronder geef ik lijstje van mijn highlights van mijn bezoek aan San Francisco.

Wandeling langs de waterkant

Best vertrek je vanaf de Ferry Building (mooi station), je passeert vervolgens de cruise terminals, je komt langs de mooie Pier 33, vervolgens Pier 39 (de zeeleeuwen) om dan zo naar Fishermans Wharf (dan ben je ter hoogte van Pier 45) te gaan waar je lekker kan gaan eten. Het bekendste is de chowder bread bowls. Wandel daarna nog beetje verder om een heerlijke Italiaans ijsje te gaan eten bij Ghirardelli.

Fisherman’s Wharf

Probeer deze te bezoeken op een weekdag, want op een weekend niet te doen van het volk. Ik heb beide gedaan, het verschil in drukte was enorm.

Wat het precies is, is moeilijk te benoemen, er zijn attracties, restaurant, winkeltjes, enz.. Een typische plek waar een Amerikaan met zijn gezin graag vertoeft tijdens het weekend. Het meeste is te zien op Pier 39.

Verderop dan tal winkeltjes en restaurants waar men vooral krab eet, de lokale lekkernij.
Hier vind je lijst met de beste krabrestaurants.

Op het einde van de kaai vind je trouwens één van de haltes van de oude kabeltram.

Alcatraz

“Escape from Alcatraz” met Clint Eastwood, wie kent de film niet (allé, toch de mensen van mijn generatie) :-). Het verhaal vertelt het verhaal van een ontsnapping, al is er van de ontsnapte gevangenen nooit meer iets vernomen, waardoor men vermoed dat ze toch zijn verdronken. In elke geval, het eiland is een ‘must visit’. Met (uiteraard) een boot naar het rotseiland, waar je een aantal bijgebouwen kan bezoeken (gezinnen van cipiers ed woonden daar ook), de gevangenis zelf is best wel groter dan je verwacht.

Als je niet met een gids gaat, kan je aan de ingang wel een audiogids krijgen die je met beklemmende verhalen door de gevangenis leidt. En deze is zelfs in het Nederlands te verkrijgen.

Alcatraz is uiteraard enkel met boot te bereiken. Voor de gehele uitstap reken je toch best op 3 uur. Info en boeken op https://www.cityexperiences.com/san-francisco/city-cruises/alcatraz/

Alle info over Alcatraz op Wikipedia.

Golden Gate Bridge

Uiteraard het bekendste landmark van de stad, de rode brug. Volgens locals vaak in de mist gehuld, ik had geluk elke dag de brug volledig te kunnen zien.

Ik heb eerst een boottocht onder de brug door gedaan (was inbegrepen in mijn CityPass), wanneer je eronder doorvaart besef je pas hoe groot die is, best wel indrukwekkend.

Daarna ben ik de Battery Spencer gegaan omdat je van daaruit zeer mooie foto’s kan gemaakt worden. Je kan vanuit het centrum makkelijk met de bus naar Battery Spencer.

Cable Tram

Er zijn drie routes, voor beide moet je aparte tickets hebben. Doe het ‘s ochtends, want ‘s middags zijn er lange wachtrijen. Ga zeker kijken op het start/eindpunt waar de tram op een houten draaischijf met de hand wordt gedraaid.

Powell-Hyde route

De route Powell-Hyde van de kabeltram van San Francisco begint op een draaischijf nabij de kruising van Powell en Market Streets. Van daar loopt de route langs Union Square verder over Powell Street en gaat vervolgens via Jackson Street (heenweg) of Washington Street (terugweg) naar Hyde Street. Via Hyde Street rijdt de kabeltram langs het hoogste punt van de beroemde Lombard Street, om daarna uit te komen op een draaischijf nabij de kruising van Hyde en Beach Streets in Fisherman’s Wharf.

Powell-Mason route

Ook de route Powell-Mason begint op de draaischijf nabij de kruising van Powell en Market Streets, en ook deze route leidt via Powell Street langs Union Square. Daarna gaat de route via Jackson Street (heenweg) of Washington Street (terugweg) naar Mason Street. Vervolgens rijdt de tram door de wijk North Beach, waar via de diagonale Columbus Avenue een blok naar het westen wordt opgeschoven, om uit te komen in Taylor Street. Daar bevindt zich het eindpunt van deze lijn op een draaischijf bij de kruising van Taylor en Bay Streets.

California Street route

De route door California Street kent geen bochten en is de enige van de drie routes die gereden wordt met kabeltrams die geschikt zijn om in twee richtingen bediend te worden. Om deze reden wordt er voor de route door California Street geen gebruik gemaakt van draaischijven. Het oostelijke eindpunt bevindt zich nabij de kruising van California en Drumm Streets, dicht bij Market Street. Via onder andere de poorten van Chinatown en de Grace Cathedral leidt de route naar het westelijke eindpunt bij de kruising van California Street en Van Ness Avenue.

Geschiedenis van de kabeltram vind je op Wikipedia (Engels)

Lombard Street Deze mag je zeker niet missen. Een al te gek ongeloofelijk steil straatje waar de auto’s tussen planten door zigzaggende naar beneden moeten rijden (uiteraard enkelrichting). De bijnaam van dit straatje is trouwens The Most Crooked Street omdat het zoveel bochten heeft. Lombard Street is vrij lang en loopt over verschillende blokken, de 8 haarspeldbochten lopen maar over één blok. Toen ik er was stonden de struiken en planten vrij hoog, waardoor je de auto’s zelfs amper zag rijden. Maar zeker de moeite waard om er langs te gaan. Iedereen mag er met de auto door, maar even checken als je dit van plan bent, want er gingen stemmen op om hiervoor tol te vragen.

China Town

Chinatown San Francisco is na Chinatown New York de grootste Chinatown in Noord-Amerika. Er wonen ongeveer 100.000 mensen. Eigenlijk is dit een stad in een stad. Je vergeet dan ook compleet dat je in de VS bent als je hier door wandelt. Uiteraard ontelbaar restaurantjes, waar trouwens het Fortune Cookie zou bedacht zijn (dus niet in China).

The Painted Ladies

Nee, het zijn geen dames, maar het zijn leuk geschilderde houten huisjes. Huisjes in victoriaanse en edwardiaanse stijl in drie of meer kleuren geverfd zijn. Er zijn destijds 48.000 van deze huizen gebouwd.

Een van de bekendste groepen “Painted Ladies” is de rij Victoriaanse huizen aan 710-720 Steiner Street, tegenover Alamo Square park. De huizen werden tussen 1892 en 1896 gebouwd. Dit blok verschijnt zeer vaak in media en massamarkt foto’s van de stad en haar toeristische attracties en is verschenen in een geschatte 70-tal films, tv-programma’s, en advertenties, waaronder in de opening credits van de tv-serie Full House.

Coit Tower

Je kan naar de Coit Tower met de bus, maar zelf heb ik Telegraph Hill beklomen via de Greenwich Steps. (Telegraph Hill is een van de 44 heuvels van de stad en een van de oorspronkelijke “Seven Hills“). De start van de trappen vind je op het kruispunt van Greenwich Street en Sansome Street.
Zeer apart, de 387 (!) trappen op zich zijn eigenlijk een straat. Langs het hele steile traject vind je leuke huisjes, met superleuke tuintjes. Zie je mensen puffen op de trappen, zijn het toeristen, diegene die vlotjes naar boven gaan, zijn bewoners. Die hebben telkens een stevige workout. Dus reken toch op 30min klimmen en trappen doen. Maar eens je boven bent heb je een adembenemend zicht over de stad.

Coit Tower zelf heeft een observatiedek dat per lift bereikbaar is. Je kan kaartjes kopen om op het dek te komen en een 360 graden uitzicht over de stad te hebben. Het bouwwerk is genoemd naar Lillie Hitchcock Coit, een rijke inwoonster van de stad en een bekende beschermster van de vrijwillige brandweerlui van San Francisco. Zij overleed in 1929 en liet geld na dat werd gebruikt voor de bouw van een monument voor de brandweerlui (op Washington Square) en de toren, die in 1933 werd geopend. Op de begane grond bevindt zich een galerij met fresco’s die de dagelijkse scènes van het leven in de omgeving uitbeelden, en deze is gratis toegankelijk voor het publiek.

Zelf had ik geen tijd om binnen te gaan, want ik was er te vroeg. De toren opent pas om 10u, en ik moest beneden aan de pier zijn om 10u voor mijn boottochtje onder de Golden Gate Bridge. Maar wel genoten van het view en de hike.

The Castro

En dan -uiteraard- een bezoekje aan de Castro wijk (Castro District), ook gekend als ‘Eureka Valley’, maar vooral gekend als gay community.

Overal hangt de regenboog vlag, gay friendly shops en resto’s, leuke bars, etc… De wijk bestaat uiteraard uit meerdere straten, je hoeft maar te kijken naar de rainbow flags om te weten of je nog ‘in’ de buurt bent 🙂

De buurt ontstond in 1887 toen de Market Street Cable Railway een lijn legde van Eureka Valley naar Downtown, San Francisco.

Vanaf 1910 tot 1920, werd Castro bekend als “Little Scandinavia” wegens het aantal mensen van Zweedse, Noorse, en Finse afkomst dat daar leefde. De Scandinavische stijl kan in sommige gebouwen langs Market Street nog steeds worden gezien. Castro werd een Ierse arbeidersbuurt in de jaren 30 en bleef zo tot midden jaren 60.

Castro werd bekend als homo-centrum na de Summer of Love in het naburige Haight Ashbury-district in 1967. De bijeenkomst zorgde ervoor dat tienduizenden jongeren van over heel de VS naar deze buurt kwamen. De buurt, die eerder als de Eureka Valley bekendstond, werd bekend als Castro, naar het Castro Theatre op de hoek van Castro en Market Street.

De in 1971 geopende Twin Peaks Tavern was waarschijnlijk de eerste openlijke homobar van de Verenigde Staten. Tegen 1975 had Harvey Milk er een camerawinkel geopend. Als homo-activist droeg hij verder bij tot het begrip van Castro als homo-bestemming.

In een café in The Castro zag ik zelfs voor de eerste keer een genderneutraal toilet:

Ik heb enorm genoten van deze stad. Ik was er een week, ik heb dus nog een hoop meer gezien omdat ik ook heel veel te voet gedaan heb. Een aanrader als je tijd hebt.